بی پلاکی های جنگی که نیامده

توی جبهه ها همه جبهه ها یک قبری هست که شاعر لاغری توی آن خوابیده این برای هیچ کس مهم نیست یکسری آدمند که توی بیابان می افتند و هیچ کس سراغشان را نمیگیرد آدمهای بی عرضه ای که قبل از آنکه بتوانند فرار کنند گلوله خورده اند. این هیچ خوب نیست این اصلا عادلانه نیست. آدمها بالفرض هم که بمیرند نباید توی بیابان بی پلاک بمانند. پلاک خیلی مهم است پلاک سرباز از تفنگش خیلی بیشتر ارزش دارد. یک کسی باید یادش باشد. یک کسی باید یادش بیاید...

 

 
   


Thursday, October 14, 2010
 
روز اول که آمدیم خدمت، تفنگ و چکمه و کوله دادند دستمان و یک دانه بیلچه. من ساده دل پرسیدم "بیلچه واسه چی سرکار؟" مث همیشه یه لبخند تلخی زد و رد شد. آخر عملیات اول رد قنداق گلوله رو شونه امون انقده درد نمی کرد که زخم خسته ی بیلچه رو دستامون. حسام خوشمزگی بیل می زد و می گفت "هر آدمی برا مردن یه گوله لازم داره برا دفن کردن هزار بیل" آخرش با هزار تا گلوله مرد با یه بیل خاک دفنش کردیم