بی پلاکی های جنگی که نیامده

توی جبهه ها همه جبهه ها یک قبری هست که شاعر لاغری توی آن خوابیده این برای هیچ کس مهم نیست یکسری آدمند که توی بیابان می افتند و هیچ کس سراغشان را نمیگیرد آدمهای بی عرضه ای که قبل از آنکه بتوانند فرار کنند گلوله خورده اند. این هیچ خوب نیست این اصلا عادلانه نیست. آدمها بالفرض هم که بمیرند نباید توی بیابان بی پلاک بمانند. پلاک خیلی مهم است پلاک سرباز از تفنگش خیلی بیشتر ارزش دارد. یک کسی باید یادش باشد. یک کسی باید یادش بیاید...

 

 
   


Wednesday, January 30, 2019
 
‌عباسی

بی‌تاب کلمات مشوشی
گردیدن
گردیدن از دریا
که بر سنگ‌ها تراشیده
الماس های سردی گردیده
بر اندام معشوقی

بی‌تاب نم‌نم حرف‌های مردم
که بر صورت تو ریخته
رنگین از نمک‌سودی دریا
خونین از اشک

بی‌تاب آسمان شدن
آنجا که در دریا پایان می‌یابد
همان‌جا که ماه 
فکر می‌کند رفته
ولی هنوز این‌جاست

بی‌تاب ستاره‌ی قرمز ماندن
توی روزهای ابری
وقتی سرما
دیدن را
جدا می‌سازد از فهمیدن 

بی‌تاب خانه گردیدن
برای سربازی
که خانه ندارد
تفنگ ندارد
کوله ندارد
پا ندارد
و زن‌ش در بمباران مرده
بی‌تابی
در آن لحظه‌ای که خیال
پرواز می‌کند
محو می‌شود
و دیگر
برنمی‌گردد