بی پلاکی های جنگی که نیامده

توی جبهه ها همه جبهه ها یک قبری هست که شاعر لاغری توی آن خوابیده این برای هیچ کس مهم نیست یکسری آدمند که توی بیابان می افتند و هیچ کس سراغشان را نمیگیرد آدمهای بی عرضه ای که قبل از آنکه بتوانند فرار کنند گلوله خورده اند. این هیچ خوب نیست این اصلا عادلانه نیست. آدمها بالفرض هم که بمیرند نباید توی بیابان بی پلاک بمانند. پلاک خیلی مهم است پلاک سرباز از تفنگش خیلی بیشتر ارزش دارد. یک کسی باید یادش باشد. یک کسی باید یادش بیاید...

 

 
   


Tuesday, July 19, 2011
 
یادداشت خانم "پروانه محسنی آزاد (نجدی)" در کتاب "داستان های ناتمام":

"بهار سال ۱۳۶۷ بیژن نجدی با تنی چند از دبیران آموزش و پرورش لاهیجان به طور داوطلبانه به لشگر قدس گیلان مستقر در سنندج اعزام و از آنجا از مسیر بانه به خط مقدم جبهه،مقر یاحسین-واقع در خاک عراق-و سپس به تنگه ی باساوا فرستاده می شود،این یادداشتها حضور عینی و ملموس نویسنده در عبور از جاده سنندج به بانه می باشد که توسط رزمنده ای از جبهه جنگ به لاهیجان آورده شده است.بقیه یادداشتها در بمباران گذرگاه باساوا مفقود شده است."