بی پلاکی های جنگی که نیامده

توی جبهه ها همه جبهه ها یک قبری هست که شاعر لاغری توی آن خوابیده این برای هیچ کس مهم نیست یکسری آدمند که توی بیابان می افتند و هیچ کس سراغشان را نمیگیرد آدمهای بی عرضه ای که قبل از آنکه بتوانند فرار کنند گلوله خورده اند. این هیچ خوب نیست این اصلا عادلانه نیست. آدمها بالفرض هم که بمیرند نباید توی بیابان بی پلاک بمانند. پلاک خیلی مهم است پلاک سرباز از تفنگش خیلی بیشتر ارزش دارد. یک کسی باید یادش باشد. یک کسی باید یادش بیاید...

 

 
   


Tuesday, March 8, 2011
 
توی سنگرم خوابیدم
توی سنگرم نماز خواندم
توی سنگرم دشمنم را کشتم
وقتی برگشتم
خانه مثل همیشه بود
همون آجرای نارنجی
همون تخت خواب کهنه
همون پیژامه ی ساده
هر چه توی خونه جنگیدم
هر چه توی خونه خوابیدم
هر چی نماز خوندم
تو از LA برنگشتی