بی پلاکی های جنگی که نیامده

توی جبهه ها همه جبهه ها یک قبری هست که شاعر لاغری توی آن خوابیده این برای هیچ کس مهم نیست یکسری آدمند که توی بیابان می افتند و هیچ کس سراغشان را نمیگیرد آدمهای بی عرضه ای که قبل از آنکه بتوانند فرار کنند گلوله خورده اند. این هیچ خوب نیست این اصلا عادلانه نیست. آدمها بالفرض هم که بمیرند نباید توی بیابان بی پلاک بمانند. پلاک خیلی مهم است پلاک سرباز از تفنگش خیلی بیشتر ارزش دارد. یک کسی باید یادش باشد. یک کسی باید یادش بیاید...

 

 
   


Saturday, April 24, 2010
 
اولش که مردی
یعنی گلوله خوردی
توی پرچم می پیچن
دعای خفن می خونن برات
از اینا که
خدایا
اون بچه ی خوبی بوده
کسی رو نکشته
روی دیوار همسایه ها نرفته و اینا
بعدش
دخترای خوشگل میان و
روی قبرت گل می ذارن
هزار تا دختر
برای هر ستاره ی آبی
هزار تا مرد خوش هیکل
سرهنگا حتی
با لباسای کامل نظامی
سرجوخه ام میاد
همون که دعا کرد
که کاشکی بمیری
از فرداش

فقط تویی و مامانت
مثل وقت بچه بودن
مثل زمون تنهایی