بی پلاکی های جنگی که نیامده

توی جبهه ها همه جبهه ها یک قبری هست که شاعر لاغری توی آن خوابیده این برای هیچ کس مهم نیست یکسری آدمند که توی بیابان می افتند و هیچ کس سراغشان را نمیگیرد آدمهای بی عرضه ای که قبل از آنکه بتوانند فرار کنند گلوله خورده اند. این هیچ خوب نیست این اصلا عادلانه نیست. آدمها بالفرض هم که بمیرند نباید توی بیابان بی پلاک بمانند. پلاک خیلی مهم است پلاک سرباز از تفنگش خیلی بیشتر ارزش دارد. یک کسی باید یادش باشد. یک کسی باید یادش بیاید...

 

 
   


Friday, August 8, 2008
 
گروهبان موجود عجیبی است. تو اگر اول زندگیت گروهبان باشی خوار خودت را که بگایی وقتی مردی استوار می میری. این یکجور عرفان لجنی می دهد به حرفهایشان. یکجور لذتجویی ویژه و یک محافظه کاری آس. مساله خنده دار این است که هیچ کس به اندازه ی آنها جنگ ندیده و کمتر نجنگیده به جنگ وابسته نیست و عاشق زندگی نیست و از جنگ متنفر نیست. گروهبانها به قدر مارکی دو ساد لذت جو هستند اکثرا. به اندازه ی موپاسان با تجربه و به اندازه ی هیتلر شکننده اند و قدر دیک چنی آدمهای گهی هستند...