بی پلاکی های جنگی که نیامده

توی جبهه ها همه جبهه ها یک قبری هست که شاعر لاغری توی آن خوابیده این برای هیچ کس مهم نیست یکسری آدمند که توی بیابان می افتند و هیچ کس سراغشان را نمیگیرد آدمهای بی عرضه ای که قبل از آنکه بتوانند فرار کنند گلوله خورده اند. این هیچ خوب نیست این اصلا عادلانه نیست. آدمها بالفرض هم که بمیرند نباید توی بیابان بی پلاک بمانند. پلاک خیلی مهم است پلاک سرباز از تفنگش خیلی بیشتر ارزش دارد. یک کسی باید یادش باشد. یک کسی باید یادش بیاید...

 

 
   


Sunday, December 9, 2007
 
شهید

تو را کشتند
و مردن در تو
مثل یک بختک ادامه یافت
تو را کشتند
و سرزمینت را کشتند
و دستهایت را بریدند
و پرچمت را آتش کشیدند
مسلسلت را 
شکستند
شمشیرت را
 جهنم انداختند

مردن اما در تو
روشن شد
و بدبختی
روی شاخه‌های‌ت 
گل کرد
 تمامی حرفهای مردم شدی
و بر اسبی که نداشتی
از پشت کوه هرگز
پیتیک پیتیک
نیامده آمدی
برای بچه های کاروان آب آوردی
برای دختران تازه سال گردن بند
تو
با مردن
 جاودانه شدی
خمپاره تر از
تمامی خمپاره ها
تاریخ
هازمانه 
از برابر
افسانه‌هات
می گریخت