بی پلاکی های جنگی که نیامده

توی جبهه ها همه جبهه ها یک قبری هست که شاعر لاغری توی آن خوابیده این برای هیچ کس مهم نیست یکسری آدمند که توی بیابان می افتند و هیچ کس سراغشان را نمیگیرد آدمهای بی عرضه ای که قبل از آنکه بتوانند فرار کنند گلوله خورده اند. این هیچ خوب نیست این اصلا عادلانه نیست. آدمها بالفرض هم که بمیرند نباید توی بیابان بی پلاک بمانند. پلاک خیلی مهم است پلاک سرباز از تفنگش خیلی بیشتر ارزش دارد. یک کسی باید یادش باشد. یک کسی باید یادش بیاید...

 

 
   


Saturday, November 17, 2007
 
وقتی آدم دنیا می آید چیزهای زیادی هست که سهم آدم است و چیزهای زیادی است که مال آدم نیست. یکیش همان مین ضد نفری بود که منتظر من بود. یکیش همان تو بودی که توی خانه منتظرم بودی. اسم جفتتان را بولد توی سرنوشت من نوشته بودند...
بیخود می گویند گاهی آدم به خاطر یک چیزی که توی سرنوشتش نوشته اند به چیز دیگری که توی سرنوشتش نوشته. نمی رسد...