بی پلاکی های جنگی که نیامده

توی جبهه ها همه جبهه ها یک قبری هست که شاعر لاغری توی آن خوابیده این برای هیچ کس مهم نیست یکسری آدمند که توی بیابان می افتند و هیچ کس سراغشان را نمیگیرد آدمهای بی عرضه ای که قبل از آنکه بتوانند فرار کنند گلوله خورده اند. این هیچ خوب نیست این اصلا عادلانه نیست. آدمها بالفرض هم که بمیرند نباید توی بیابان بی پلاک بمانند. پلاک خیلی مهم است پلاک سرباز از تفنگش خیلی بیشتر ارزش دارد. یک کسی باید یادش باشد. یک کسی باید یادش بیاید...

 

 
   


Monday, July 23, 2007
 
یکی برای احمد بود
یکی برای پیمان
یکی برای مجید
فرمانده با غرور گفت
آسمان اهواز
برای تمام لشگر ستاره دارد
و من پرسیدم
مریم چی؟ مریم چی؟
یکی هم برا مریم؟
جنگ تمام شد
فرمانده پیش ستاره هایش ماند
و بچه ها
پیش ستاره ها رفتند